Toyota Aygo

Μαραθωνοδρόμος πόλης

Πώς θα ήταν η ζωή μας στην πόλη, αν όλοι μονομιάς αποφάσιζαν να περπατούν, να τρέχουν ή να ποδηλατούν, αντί να οδηγούν;

ΚΕΙΜΕΝΟ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΣΟΥΝΑΔΗΣ

ΑΥΤH η σκέψη τριγυρνούσε στο μυαλό μου στον τέταρτο μαραθώνιο της ζωής μου, εξού και αποφάσισα ότι, αν μη τι άλλο, το προσωπικό μου αυτοκίνητο δεν πρέπει να προκαλεί. Δεν πέρασε πολύς καιρός και προέκυψε ένα Toyota Aygo, test drive-δώρο από τους φίλους στους 4Τροχούς. Ήταν έρωτας με την πρώτη... βόλτα. Βολεύτηκα αμέσως και χωρίς ιδιαίτερο κόπο στο κάθισμα του οδηγού, που με καλοδέχτηκε αμέσως - κι αν ήμουν 1,90 το ίδιο θα Άκανε. Το εσωτερικό τού σουπερμίνι μπορεί να μη διεκδικεί αριστεία κορυφαίας ποιότητας και ανέσεων (στριμωχτά, ζεστά και αγαπημένα οι δύο πίσω επιβάτες - δύσχρηστοι οι ηλεκτρικοί διακόπτες των παραθύρων: ειδικά αν θέλεις να κλείσεις του συνοδηγού, πρέπει να σκύψεις επικίνδυνα και ποτέ εν κινήσει - περίεργη η εργονομία των χειριστηρίων του κλιματισμού - μονός ο αεραγωγός στο κέντρο του ταμπλό - πίσω παράθυρα που ουσιαστικά δεν ανοίγουν - απουσία κάποιου κλειστού αποθηκευτικού χώρου εσωτερικά), αλλά, όταν αργότερα πήγα... ταμείο για να το κάνω δικό μου, ευχαρίστησα τη μαμά Toyota που για ένα τέτοιο αυτοκίνητο αποφάσισε να «κόψει» χλιδή και να χαρίσει ουσία.
Nτιζάιν για νεανικές καρδιές, με το στροφόμετρο-κεραία στο ταμπλό να τρελαίνει τους περαστικούς. Όσο για τη στιγμή που τα χέρια άγγιξαν το τιμόνι; Το Aygo μού χάρισε πλατύ χαμόγελο από τα πρώτα μέτρα... Ο ήχος του 3κύλινδρου κινητήρα σε βάζει σε mood παιχνιδιού με άρπαγμα από χαμηλά. Eίναι τόσο συναρπαστικό μέσα στην πόλη, που κανείς δεν πιστεύει ότι το... σαμιαμίδι πετάχτηκε μπροστά, πριν εκείνος προλάβει να βάλει 1η! Όσο για τις μανούβρες και την ευελιξία... Χώθηκα παντού, σφήνωσα παντού και πάρκαρα εκεί όπου παρκάρουν καροτσάκια για μωρά. ΠαρΆ όλη την τυφλή πίσω γωνία, φόρτωσα και ξεφόρτωσα όλα τα απαραίτητα της δουλειάς καθώς και πολλά ψώνια από το σουπερμάρκετ, όπου επιτέλους δεν ξαναπήγα ποτέ με τα πόδια. Και, όταν κάτι σου αφαιρεί προβλήματα, γίνεται απαραίτητο, οικείο κι αγαπημένο.
«Δεν μπορεί», σκέφτηκα, «η ευτυχία μάλλον θα τελειώσει στα διόδια της Αττικής Οδού». Κι όμως, το μικρό 12βάλβιδο σύνολο των 68 ίππων ξεδίπλωσε στον ανοικτό δρόμο το δόκτωρα Χάιντ. Και φονέας μεγάλων αποστάσεων το μικρό! Με 150 και οικονομία στην Εθνική, ακούγοντας Best Radio δυνατά! Σχετικά αδύνατο σημείο του είναι τα φρένα, παρΆ όλο το πολύ μικρό βάρος. Θέλουν αποφασιστικό και έγκαιρο πάτημα, ειδικά με πολλά χιλιόμετρα, ενώ το ABS ενεργοποιείται αρκετά εύκολα.
Προπόνηση για το μαραθώνιο πήγαινα πάντα με τα πόδια στο διπλανό πάρκο στο Μαρούσι και ήμουν περήφανος που στήριζα την ιδέα του. «Παντού χωρίς αυτοκίνητο». Και στην Πάρνηθα πήγαινα με το ποδήλατο, για να μη μολύνω και για να το αφήνω κάτω από ένα δεντράκι και να τρέχω πάνω κάτω στις πλαγιές... Χθες, όμως, η μέρα βρήκε στο βουνό ένα κόκκινο τετράτροχο μωράκι κάτω από τα δέντρα και έναν Aygo χαζομπαμπά να τρέχει φυγοκεντρικά γύρω του για πάνω από μία ώρα!
Εύχρηστο, σβέλτο, ευκολοδήγητο, light, διακριτικό και σέξι. Γιατί να το αποχωριστώ ;_ Α. Κ.

ΣHM.: O ANTΩNHΣ KOYΣOYNAΔHΣ EINAI EVENTS MANAGER ΣTIΣ EKΔOΣEIΣ ΛYMΠEPH.